بیا مي منله چې بېشکه شېطانان پرې ولې


خدایه! که کله دی په ستورو وای لاهور ویشتلی

ستړې ده او ښه ، بې خوبه شوې ده
غواړي لږ دمه ، بې خوبه شوې ده

خدای ورکړه بانه ، بې خوبه شوې ده
لاړه، شوه ويده ، بې خوبه شوې ده
ما ورته کلونه شوګير کړی دی
دا په يوه شپه ، بې خوبه شوې ده
سترګې دواړه پټې پټې کيږي پرې
مړه نه شي ډيوه ، بې خوبه شوې ده
اوس به يې اواز شي زرکلن شراب
اوس کوي مزه ، بې خوبه شوې ده
نورې شپې به ما ترې خوب کوی نه شو
دا وارې هغه ، بې خوبه شوې ده
ټوله زمانه دې ده په سترګو کې
ټوله زمانه ، بې خوبه شوې ده

نه جلاله نور ازار يې مه اخله
مه يې زوروه ، بې خوبه شوې ده

دا خو رشتيا دي چي انسان وي د انسان تابعدار
هم دغه وجه ده چي زه يم د جانان تابعدار

ګوره چي کوم جادو او سحر دي په ما کړي دي
چي زما پښتون غرور دي هم کړه د خپل ځان تابعدار

منتظر دومره قسمت چرته لري
چه شي ګل يار يه اوربل ګښي ګيږدي

ما څو ځل تري غوختي شونډي
دي هر ځل کړي انکار دي
تل ځان خلاص رانه په دي کړي
وائي خفه نه شي پښتنه يم

حال به نه وايم جهان ته
 هسي نه چي زما د قتل امر اوکړي
بيګاه مي هم زمونږ د ښار قاضي
په ميخانه کښي د ساقي سره ليدلئ وو

په ورځي  د محشر به د بل د حق پښتنه کيږي
زه به هم له تا نه خپل ورک شوي زړګئ غواړم