یو ځان به دواړه ښه ښکارو، بل ځـان مه جوړوه
په کــــور کې کــــورګی دلوی افغــان مه جوړوه

ازاد په خــپل هیــواد کې له عــزته کوه ډک ژوند
مــــریی له خـــپله ځانه د ایـــــــران مـــه جوړوه

تاریخ به دې پرمخ توکړي، ستا مخ به وي اولاړې
لمــنې د«نــازو» نه پا کســـــــــتا ن مـــــه جوړوه

پـــیزوان دې وي په پوزه په تاشکند او دوشنبې کې
کـــابل دمــیړنـــو ښـــار ته پــــیزوان مـــه جوړوه

دره دادمخـــیلوکې بـــه ډېـــر خــلـــک اوســــیږي
«درخو» ته لــه هـــر چانه «ادمخان» مـه جوړوه

زاړه او بیــهوده خیالـــونه سیــخ یـوسـه مــوزیم ته
نقــــشې راتـــــه زړې د خراســــان مــــــه جوړوه

پرســـــردمیـــــړنواېــــښې شمــــلې وي نرې نرې
له «لـــونـګ» او له «چیـــنې»نه نران مــه جوړوه

دنــــــــورو پر تا کلـــه دا جـــنت وطن لـــورېږي
په لوی لاس دې له کـــوره ګورسـتان مــه جــوړوه

په غـــوښومو لګــیا لکه شغـــال ګـــوره غلیـــم دی
نـــور بس دی له ګــیـدړونه زمـریا ن مــه جــوړوه